Stawający do aktu
Skąd wzięła się, używana nagminnie przez notariuszy, forma „stawający do aktu”?
Można stawać (do boju, a więc i do aktu zapewne), byliby to więc „stający do aktu”. Można stawić się u notariusza, zatem teoretycznie mógłby być „stawiający się do aktu”. Formy „stawający” nie widzę w słownikach i razi mnie ona przy czytaniu każdego współczesnego aktu notarialnego.
Pozdrawiam serdecznie
Stanisław Winiecki
Szanowny Panie,
nie ma błędu w konstrukcji stawający do aktu. Forma stawający jest imiesłowem czynnym czasownika stawać, który dawniej odmieniał się na dwa sposoby: tak jak współcześnie (ja staję, ty stajesz..., stający) oraz tak jak np. bywać (ja stawam, ty stawasz...., stawający), co jest rejestrowane choćby w Słowniku gramatycznym języka polskiego (www.sgjp.pl). W formule prawnej zachował się archaizm gramatyczny, co nie jest niczym złym.
Z pozdrowieniami
