Ogólnie można powiedzieć, że po rzeczowniku stawiamy przydawkę klasyfikującą (inaczej gatunkową). Przymiotnik wyraża wtedy najistotniejszą cechę przedmiotu, odróżniającą go od innych, podobnych i tworzy z rzeczownikiem jedno pojęcie gatunkowe, por. np.

• diament brązowy, diament niebieski, diament różowy, diament żółty,

tak jak np.

• węgiel brunatny, węgiel kamienny, węgiel drzewny

czy

• prasa fachowa, prasa kobieca, prasa popularnonaukowa, prasa sportowa.

Przed rzeczownikiem zaś umieszczamy przydawkę charakteryzującą, oznaczającą przygodną cechę przedmiotu, jedną z wielu jego właściwości, np. ciekawa książka, znany artysta, dobry pracownik. W tekście niespecjalistycznym taką przydawką może być również przymiotnik określający kolor diamentu, por. np.

• Na palcu dziewczyny skrzył się przepiękny, piętnastokaratowy, różowy diament o szlifie łezki.

Wszystko zależy zatem od tego, czy w naszym tekście posługujemy się określeniami o charakterze terminologicznym, czy też określamy „przygodną” cechę przedmiotu.