Dodam jeszcze, że wyraz ten pojawia się również we fragmencie tekstu utworu Budki Suflera „Czas wielkiej wody”, którego autorem jest Bogdan Olewicz: „jednodniowych szmonsów król / niech tandetą gasi ból / idąc w niepamięć”. Wprawdzie na stronach internetowych odpowiedni fragment jest przytoczony inaczej („jednodniowy szmelcu król...”), ale moim zdaniem jest to błąd kogoś, kto spisywał tekst ze słuchu i nie znał tego słowa, więc próbował oddać je czymś podobnie brzmiącym. Zresztą przesłuchałem kilka wykonań tego utworu (w tym jedno koncertowe) i nie ulega wątpliwości, że Krzysztof Cugowski śpiewa o „szmonsach”.

Dopisek opublikowany: 14.09.2021

Według mnie etymologii określenia szmons należy poszukiwać w języku jidysz, w którym występuje wyraz szmonce oznaczający ‘głupotę, bzdurę, błahostkę, nonsens’, a w węższym rozumieniu 'dowcip, kawał'. W numerze 260 „Naszego Przeglądu” (dziennika polskiej przedwojennej mniejszości żydowskiej), z datą 22 września 1931 roku, znalazłem taki oto fragment, potwierdzający poniekąd moje przypuszczenie: – Nie rozumie pan, że światowe wstrząsy ekonomiczne… – Wstrząsy – szmonsy!… przerwał p. Buchhaendler – co mnie to obchodzi! Pamięta pan, niedawno był krach marki niemieckiej!

Z pozdrowieniami