Jeśli podmiotem zdania jest obca nazwa własna (lub inne obce wyrażenie funkcjonujące na zasadzie cytatu), to przypisujemy mu rodzaj (i liczbę), kierując się jednym z kryteriów. Po pierwsze, możemy uznać, że jego rodzaj i liczba są tożsame z rodzajem i liczbą rzeczownika w języku oryginału, np. Champ-de-Mars był przeznaczony do ćwiczeń wojskowych (franc. le champ – rodzaj męski), Los Angeles Lakers przegrali mecz (ang. Lakers – liczba mnoga). Po drugie, można przypisać im rodzaj i liczbę wynikające z zakończenia, np. Pink Floyd wystąpił w USA (zakończenie spółgłoskowe, rodzaj męski). Po trzecie, można w domyśle dodać wyraz nadrzędny typu firma itd. i z nim uzgadniać formę orzeczenia, np. Applewyprodukowała nowy sprzęt (Apple – ‘firma’). Sądzę, że w odniesieniu do tytułów filmów najodpowiedniejsza będzie ta ostatnia zasada, gdyż nie wszystkie one mają postać wyrażenia rzeczownikowego (co umożliwiałoby zastosowanie dwóch pierwszych kryteriów). A zatem: „The Shawshank Redemption” powstał w 1994 roku (w domyśle: ‘film’), „Catch Me If You Can” został stworzony w 2002 roku (w domyśle: ‘film’).