Imię to pochodzi od litewskiego Vytautas. Tym samym forma Witołt (notowana już pod koniec XIV w.) wydaje się uzasadniona, choć w tym samym czasie zanotowano już postać Witold. Być może trzeba uznać, że Mickiewiczowska forma Witołd jest elementem stylizacji archaicznej. Imię jednak dopiero od 1. poł. XIX w. jest nadawane jako chrzestne, a na zamianę ł w l wpłynęły zapewne zapisy niesłowiańskie (np. łacińskie Witoldus, Vitoldus, niemieckie Viethold, Witold). Spotkałem się też z opinią, że na formę tego imienia oddziałało staroniemieckie imię Widald, ale to raczej mało prawdopodobne.
Wymiana [ł] do [l] jest w języku polskim pospolita (mały: mali itp.), ale z tym imieniem nie ma to nic wspólnego. Można natomiast znaleźć podobny przykład wśród nazw osobowych, a jest nim wywodzące się z jidysz imię Gołda, które często pojawia się w formie Golda, np. była premier Izraela chyba zawsze występuje w naszych tekstach jako Golda Meir, co jest wynikiem wzorowania się na angielskojęzycznych zapisach.