W encyklopediach można znaleźć tę nazwę pisaną wielkimi literami, co znaczy, że przynajmniej w kontekście geograficznym oraz politycznym taka pisownia jest przyjęta. Spotykany jest też zapis małymi literami (vide NKJP), co nie musi być błędem, lecz przykładem – jak by powiedział lingwista – apelatywizacji nazwy własnej, czyli przeniesienia jej (choćby doraźnego) do kategorii nazw pospolitych. Z takim zjawiskiem spotykamy się co krok, np. Poradnię Językową PWN mogę nazywać po prostu poradnią językową PWN, wybierając jeden lub drugi zapis zależnie od intencji. Nie należy oczywiście przesadzać: nazwa Wydawnictwo Naukowe PWN, zapisana małymi literami, zostałaby w najlepszym razie odebrana jako odnosząca się nieokreślonego wydawnictwa grupy PWN, a nie do konkretnej spółki.
Między nazwą własną a równobrzmiącą nazwą pospolitą jest, przynajmniej w teorii, taka różnica, że pierwsza ma odniesienie, a pozbawiona jest treści (bądź też jej treść jest nieważna), druga natomiast ma treść, która wyznacza jej zakres. Można więc sobie wyobrazić sytuację, w której nazwa Wyspy Japońskie ma inne odniesienie niż nazwa wyspy japońskie: ta pierwsza to określony obszar, zdefiniowany pod względem geograficznym i politycznym; ta druga zaś może obejmować to, co w czyimś mniemaniu jest japońskie, np. rosyjski obecnie Sachalin.
Różnica staje się wyraźniejsza, jeśli zamienić kolejność składników: japońskie wyspy to na pewno nazwa pospolita i jako taka powinna być pisana małymi literami.