Przywołany w pytaniu fragment pochodzi ze scenki dialogowej pełnej jidyszyzmów (tzw. szmoncesu) autorstwa Konrada Toma. Przed wojną scenka była prezentowana w teatrze Perskie Oko. Przytoczmy nieco większy fragment utworu, aby poznać kontekst, w którym pada owo zagadkowe zdanie:

     – Kuba! Że mnie co podkusiło powiedzieć jego ten sęk… Kuba, ja cofam ten sęk. Ja cofam wszystkie sęki na świecie!

     – Co?

     – Sęk.

     – Który?

     – Że pisze w „Kurierze Warszawskim” tych „Sztychów”. To ja jego cofam!!!

Otóż owe zagadkowe Sztychy to tytuł ukazującego się w „Kurierze Warszawskim” cyklu felietonów autorstwa Zdzisława Kleszczyńskiego, który sygnował je pseudonimem Sęk. Oznacza to, że na kolejne nieistotne pytanie o sęk w znaczeniu ‘część uschniętej lub uciętej gałęzi pozostała przy pniu’, Rappaport ironizuje, że chodzi mu o Sęka, autora felietonów z cyklu Sztychy publikowanego w „Kurierze Warszawskim”. Użycie formy dopełniacza zamiast biernika (por. zdanie w formie neutralnej: Ten, który pisze w „Kurierze Warszawskim” te „Sztychy”) było częstym zabiegiem stylizacyjnym stosowanym w szmoncesie.