Zaimek względny który łączy zdanie nadrzędne ze zdaniem podrzędnym przydawkowym, na którego początku występuje. Człon podrzędny przydawkowy zastępuje lub uzupełnia przydawkę wypowiedzenia nadrzędnego. Zaimek który – jako ten swoisty łącznik – z jednej strony odnosi się do określonego (zwykle ostatniego) rzeczownika w zdaniu nadrzędnym i zgadza się z nim pod względem liczby i rodzaju, z drugiej zaś strony przyjmuje formę przypadkową wymaganą przez orzeczenie zdania podrzędnego.

W wypowiedzeniu przytoczonym w pytaniu czasownik stanowiący orzeczenie zdania podrzędnego ma rząd dopełniaczowy ({dokonał (czego?) postępu}), a zatem zaimek który musi być także w dopełniaczu, por.

• Nauczyciel uwzględnia postęp, którego dokonał uczeń.

Kwestia obecności bądź nieobecności przeczenia nie ma zastosowania w wypadku zdań z orzeczeniem wymagającym dopełnienia w dopełniaczu (por. uczeń dokonał postępu – uczeń nie dokonał postępu). Zjawisko to zachodzi w wypadku czasowników mających rząd biernikowy. Jeśli zdanie twierdzące z dopełnieniem w bierniku zamieniamy na przeczące, zamiast biernika musimy użyć dopełniacza. Dotyczy to również zaimka względnego który, por.

• Było to pytanie, które zadał uczeń – Było to pytanie, którego nie zadał uczeń.