Oczywiście, najbardziej typowym użyciem czasownika zainspirować (i też jego odpowiednika niedokonanego – inspirować) jest to, w którym łączy się on w pozycji dopełnienia z nazwą osobową: Ta opowieść zainspirowała Jana do napisania wspomnień. Jednak poprawne są też (notowane przez Multimedialny słownik szkolny PWN. Wersja 2.0) konstrukcje typu: zainspirować doktrynę, zainspirować dyskusję, zainspirować poezję. Tym, co może być przez kogoś lub przez coś zainspirowane, jest jakaś myśl lub coś, co stanowi jej wyraz (literatura, poglądy filozoficzne itd.).
Z przywołanych przez Panią zdań drugie (krytyka zainspirowana przez kogoś – ‘ktoś zainspirował krytykę’) nie budzi zastrzeżeń, gdyż krytyka ma cechy znaczeniowe, które sytuują ją w kręgu wyrazów łączących się z czasownikiem zainspirować. Natomiast zdanie Ruch na rzecz kobiet zainspirował powstanie takich ośrodków jak X i Y jest błędne – coś może przyczynić się do powstania ośrodków, a nie zainspirować powstanie ośrodków. Nazwa powstanie będąca rzeczownikiem od czasownika powstać (powstanie ośrodków – ‘to, że ośrodki powstały’) ma charakter konkretny i nie zawiera wskazanych wyżej cech znaczeniowych.