Nazwy własne osobowe Eddy, Rocky i Kennedy wymawiamy: [edi], [roki] i [kenedi]. Apostrof, który oddzielania tematy obcych imion i nazwisk od rodzimych końcówek gramatycznych w dopełniaczu, celowniku i bierniku, wskazuje właśnie, iż na styku temat–końcówka dochodzi do „zaburzenia” relacji pisowniowo-wymawianiowych, tzn. pisowniowe y wymawiamy jako [i]. Proszę też zwrócić uwagę na to, że – z niewielkimi wyjątkami – żadna ortografia pisma alfabetycznego nie koduje wyłącznie informacji fonologicznej, lecz także morfologiczną. Zapisy w stu procentach oddające wymowę typu: *Eddiego, *Rockiego, *Kennediego mogą sugerować, że formami podstawowymi są nazwy Eddi, Rocki, Kennedi, a tak przecież nie jest w odróżnieniu od form typu: Vivaldiego (bo Vivaldi), Rossiniego (bo Rossini) itd.