Sakrament można przyjąć bądź komuś udzielić (w wypadku małżeństwa: małżonkowie sobie wzajemnie). Użycie czasownika zawrzeć w odniesieniu do sakramentu jest dużym zgrzytem, oczywiście przeniesiono go tu bezrefleksyjnie z wyrażeń typu „zawrzeć małżeństwo”. Małżeństwo jest m.in. rodzajem umowy, stąd je zawieramy. Już „zawrzeć ślub” jest nielogiczne, a „zawrzeć sakrament” jeszcze bardziej.

Oczywiście, ma Pan rację. Skupiłam się na składni (dopasowaniu zaimka który do odpowiedniej części zdania nadrzędnego), pominąwszy aspekt leksykalny.