Czasownik zironizować jest notowany przez Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego: książkowe ‘potraktować kogo, co ironicznie, z ironią’. Także Narodowy Korpus Języka Polskiego rejestruje kilka użyć tego wyrazu, a zatem nie ma powodu, by uważać go za błędny.
Wydaje się, że o ile ironizować znaczy po prostu mówić coś z ironią, o tyle zironizować to ‘skomentować coś z ironią’. Innymi słowy, zironizować różni się od ironizować nie tylko aspektem (zironizować – dokonany; ironizować – niedokonany), lecz także wymaganiami składniowymi. Ironizować może występować bez określenia lub z okolicznikiem, np.: Nie potrafił się bronić. Wzruszał ramionami, ironizował albo klął na głupotę, Ironizował na temat moich aspiracji (oba przykłady ze słownika pod red. W. Doroszewskiego). Zironizować zaś wymaga dopełnienia – …zironizował sam swoją wypowiedź, Zironizował go (także: z SJP pod red. W. Doroszewskiego), Chcę coś zironizować, Polacy zironizowali Pierwszego Maja (cytaty z NKJP).