Tak, jest poprawne, w szczególności w tekstach literackich. Po okrzykach o szczególnie silnym tonie uczuciowym spotkać można podwojony lub nawet potrojony znak wykrzyknienia. Ma to zastosowanie zwłaszcza wówczas, gdy autor stopniuje ton uczuciowy wypowiedzi wykrzyknikowej jednego bohatera lub kilku postaci kolejno po sobie zabierających głos, por. np.

PALLAS: Do mnie! Do mnie! Do mnie!!
[ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ]
CHÓR PODCHORĄŻYCH: Patrzajcie, gorą mu lica.
WYSOCKI: Hej, naszym krzywdom granica!
PALLAS: Opętańcze mieczowy, do dzieła!!
(Stanisław Wyspiański, Noc listopadowa)

Podobnie multiplikuje się pytajnik, gdy mamy do czynienia z pytaniami o coraz silniejszym tonie emocjonalnym, por. np.

[…] To sędzia mnie mówi, żeby się pogodzić. Dobrze!
– No to cofnij pan swoje słowa.
– Co znaczy cofnij? Czy to jest lokomotywa?
To sędzia mówi:
– Powtarzaj pan za mną: pan Plajtman nie jest złodziej.
– Pan Plajtman nie jest złodziej?
– Pan Plajtman nie jest oszust!
– Pan Plajtman nie jest oszust??
– Pan Plajtman nie jest szubrawiec!
– Pan Plajtman nie jest szubrawiec???
– Nie tak! – woła sędzia.
– A jak? Przecież ja powtarzam!
– Ale nie tym tonem!
– Przepraszam pana sędziego, ale ja jestem niemuzykalny!
(Konrad Tom, Jankiel onże Jakub Trajlowicz – pokątny doradca)