W podanym kontekście lepiej napisać Ano. Rozdzielną pisownię można by zastosować, gdyby po A postawić jakiś znak interpunkcyjny – wykrzyknik, wielokropek lub choćby przecinek. „Ano właśnie” w rekacji na czyjąś wypowiedź pokazuje, że mówiący się zgadza z rozmówcą. „A! No właśnie” ma taką samą funkcję, ale jest bardziej ekspresywne. Ponieważ słowo a jest używane na początku zdania jako partykuła nawiązująca do wcześniejszej wypowiedzi, a gramatyka polska nie zabrania użycia po sobie kilku partykuł, więc A no jest w przytoczonym dialogu zasadniczo też dopuszczalne. Myślę jednak, że wyrazistsze i mniej kontrowersyjne będzie Ano.