Po francusku apostille jest rodzaju żeńskiego, więc i po polsku takie (taka) może być. Wszak, „co Francuz wymyśli, to Polak polubi” (Mickiewicz). Ale jak wynika z konstrukcji pierwszego zdania tej porady, oboczny rodzaj nijaki takiemu słowu też przystoi, choćby na użytek tych, którzy nie znają francuskiego.
Można by spolszczyć apostille i nadać mu (jej) formę apostylla. Podobnie francuskie słowo idylle stało się w polszczyźnie idyllą. Śladowe ilości apostylli można znaleźć na stronach WWW.
Poprzez francuski i łaciński apostylla jest spokrewniona z postyllą – w starofrancuskim postille, w średniowiecznej łacinie postilla, prawdopodobnie z post illa (verba) 'po tych słowach'.