Brzdęk to np. dźwięk tłuczonych talerzy albo szarpanych strun, dryń to dźwięk dzwonka. Nowe elektroniczne dźwięki przyszły do nas z zagranicy, wraz z emitującymi je urządzeniami, ale szybko zostały przyswojone polszczyźnie, por.: „Tym razem bez żadnych indagacji recepcjonistka powiedziała krótko «łączę», a ja czekałem chwilę, przysłuchując się wdzięcznej melodyjce «Jingle bell, jingle bell», którą zgrabnie wmontowano w system, zamiast nieciekawych «beep beep»” (Roman Antoszewski, Kariera na trzy karpie morskie) oraz „Prawie wszyscy mają telefony komórkowe albo pagery. Ciągle słychać «bip, bip», jakby puls Chińczyków stał się elektroniczny” (Manuela Gretkowska, Światowidz). Przykłady – oczywiście – z Korpusu Języka Polskiego PWN.