Mówimy tu o stosunkowo nowych zapożyczeniach, wydaje się więc, że bardziej uzasadnione jest pisanie ich w wersji oryginalnej, angielskiej, podobnie jak jogging, a także mobbing, lobbing czy dubbing (cztery ostatnie są obecne w słownikach języka polskiego i nie mają w nich uproszczonego wariantu, z pojedynczą spółgłoską). Gdyby jednak zwyczaj językowy przeważył szalę na rzecz blogera i blogingu, nie trzeba by rozdzierać szat. Niektóre angielskie zapożyczenia zmieniły swoją pisownię w polszczyźnie – przykładami najbardziej podobnymi do tu omawianych są caravaning i stoping, pisane w oryginale z podwójnym -nn- i -pp-. Zresztą nawet w języku angielskim pisownia jest zróżnicowana, np. podstawowej formie kidnapping towarzyszy w amerykańskiej angielszczyźnie uproszczony wariant kidnaping.
Na razie na polskich stronach internetowych blogging zdecydowanie przeważa nad blogingiem, ale blogger zaskakująco ustępuje blogerowi. Zastanawiam się, czemu przypisać tę różnicę. Może bloger jest wynikiem analogii do blagiera i innych wyrazów na -gier?