Poprawny zapis jest taki, jakiego Pani użyła, tzn. M. brat dobra rada, D. brata dobrej rady, C. bratu dobrej radzie, B. brata dobrą radę, N. bratem dobrą radą, Ms. bracie dobrej radzie, W. bracie dobra rado. Jak widać, odmieniamy z osobna każdy człon przez przypadki. Wzorem takiej odmiany – i takiej konstrukcji składniowej – może być Mickiewiczowska dziewica-bohater albo bardziej prozaiczny makaron rurki.
Proszę zauważyć, że w wyżej wymienionych przykładach używamy nazw o pewnym stopniu uttrwalenia (choćby znanych tylko dwóm osobom: bratu i siostrze), a nie doraźnych określeń. Gdyby siostra doraźnie nazwała swojego brata dobrą radą, to słowa dobra rada można by potraktować jako uboczną część jej wypowiedzi i oddzielić przecinkiem od słowa brat. Istnieją więc dwie możliwości zapisu: „Dziękuję ci, bracie dobra rado” (w wypadku trwałej konwencji nazewniczej) lub „Dziękuję ci, bracie, dobra rado” (w wypadku doraźnej nominacji).