Można cedzić przez zęby albo cedzić słowa – jedno i drugie oznacza, że ktoś mówi mało i wolno, często także niechętnie. Dla większej ekspresji czasem łączymy te zwroty, np. „Mówi niewyraźnie, pod nosem, nie otwiera szeroko ust. Do tego cedzi słowa przez zęby – tak prezydenta Lecha Kaczyńskiego (57 l.) oceniają fachowcy od poprawnej wymowy” (Super Express). O kimś, kto cedzi słowa, można powiedzieć, że jest małomówny, milkliwy, mrukliwy, mrukowaty, nierozmowny bądź lakoniczny. Można też o nim powiedzieć milczek, mruk, mumia, niemowa. Nie są to nazwy aprobatywne.
Związek między cedzeniem słów a cedzeniem płynów jest chyba zbyt oczywisty, aby go tutaj objaśniać. Zauważmy przy okazji, że same słowa bywają porównywane do wody, a mówienie do lania wody. Wodolejstwo nie jest jednak tożsame z cedzeniem słów – wręcz przeciwnie.