Na początku dziwiło mnie, że angielskie słowo celebrity przyswoiliśmy sobie jako celebryt, a nie celebryta. Przecież rzeczowników męskoosobowych na -yta jest więcej niż na -yt (wśród tych ostatnich jest chyba tylko emeryt i faworyt).
Kiedy się jednak przyjrzałem nazwom osób na -yta – do czego skłoniło mnie Pana pytanie – zauważyłem, że zdecydowana większość ma wydźwięk albo wyraźnie negatywny, albo przynajmniej podejrzany, por. bandyta, hipokryta, łachmyta, skarżypyta, sybaryta, transwestyta, troglodyta (chyba jedyny wyjątek to erudyta). Czyżbyśmy dlatego zamiast celebryty wytworzyli sobie celebryta?
Jakkolwiek było, wydaje mi się, że celebryt też znajduje się pod wpływem tej niekorzystnej aury, która otacza rzeczowniki na -yta, tym bardziej że w liczbie mnogiej różnica między męskoosobowym -yt i -yta się zaciera, por. np. celebryci i sybaryci, do rymu. W lepszej sytuacji od celebryta jest celebrytka, ale w sumie mam wątpliwości, czy nazwa celebryci nie wywołuje nagatywnych skojarzeń. Bliskie fonetycznie nazwy na -ita (w liczbie mnogiej -ici) są bardziej zróżnicowane, a na uwagę zwracają wśród nich nazwy zgromadzeń zakonnych: jezuici, joannici, karmelici. Można więc odnieść wrażenie, że celebryci to jakiś nowy zakon.
Te fonetyczno-semantyczne asocjacje wydały mi się ciekawsze od pytania, czy celebryt to kolejny „potworek językowy”. Osoby niechętnie nastawione do zmian w języku gotowe każde nowe słowo nazwać potworkiem. Mnie osobiście bardziej martwią nieprzemyślane zmiany w ortografii niż naturalne przecież zmiany w zasobie słownikowym języka. Zawsze zresztą można obce słowo zastąpić polskim – może ktoś z czytelników naszej poradni wymyśli dobrą polską nazwę?