Spójnik chociaż doskonale sobie radzi bez jednak. Dla podkreślenia jego funkcji można jednak (!) używać go łącznie z partykułą jednak i nie jest to wcale błędem. Istnieją też inne możliwości, np. chociaż…, to…, a nawet chociaż…, to jednak… Oto przykład: „Wie [o tym] także Mefistofeles z Fausta Goethego, gdy skarży się, że chociaż zawsze chce zła, to jednak mimo woli czyni dobro” (Józef Tischner, Świat ludzkiej nadziei).