Dopełniacz ideała w NKJP jest poświadczony głównie w wypowiedziach z forów internetowych, można go uznać za potoczny. W starannym tekście, nawet mając na myśli osobę, powiedziałbym ideału, a w bierniku ideał.
Różnica między osobowym a nieosobowym ideałem dotyczy kategorii rodzaju – rzeczownik ten jest zasadniczo nieżywotny, ale w swoim wtórnym znaczeniu, w odniesieniu osobowym, staje się męskoosobowy. Rzeczowników mających rodzaj zależny od znaczenia jest więcej, wyrazisty przykład to pływak – męskoosobowy, męskozwierzęcy (jako nazwa owada) i męskorzeczowy (jako nazwa np. spławika u wędki). Jego dopełniacz jest jednak wspólny dla wszystkich trzech znaczeń, różnicę widać w bierniku oraz w mianowniku lm.
Przykładem odmiennym zaś od idału/ideała jest, skądinąd bliski mu znaczeniowo, talent. Niezależnie od tego, czy jest synonimem uzdolnienia, czy oznacza uzdolnioną osobę, odmienia się właściwie tak samo, por. „On ma wybitny talent” i „Poznałam wybitny talent, wprost wyjątkowego artystę”. Tylko przestarzała, dziś czasem żartobliwa, forma lm talenta nie przechodzi, jak mi się wydaje, na osoby, do osób odnosimy tylko formę talenty.