Typowa konstrukcja, która służy do wyrażania takiej treści, to chodzić na nogach. Drugi składnik tego wyrażenia nie jest zwykle potrzebny, gdyż jego znaczenie jest zawarte w czasowniku chodzić. Ale istotnie, czasem trzeba ten fakt podkreślić, więc nie musi to być tautologia. Istnieje analogiczne wyrażenie chodzić na rękach, można też przywołać pokrewne stać na nogach.
Chodzić po nóżkach trzeba stanowczo odrzucić, bo taki zwrot wskazuje na miejsce chodzenia, np. chodzić po chodniku, po piasku.
Chodzić nóżkami przypomina zwrot chodzić bosymi nogami, który jednak jest dopełniany jakimś wyrażeniem, np. po ziemi, więc wydaje się do przyjęcia w połączeniach „Dziecko chodzi nóżkami po podłodze”, ale wtedy na drugi plan się cofa ważna informacja – że dziecko uczy się, umie chodzić.
W związku z tym najlepiej powiedzieć „Dziecko chodzi na nóżkach”.