Jest to nie tylko poprawne, ale i bardzo częste, por. „(…) Piotr Myszkowski, o którym Kochanowski tak serdecznie pisze w Muzie i któremu potem dedykuje Psałterz”, „Ma rację Mickiewicz w tej balladzie czy nie?”, „W Dzienniku Gombrowicz mówi o mnie jako nagim, odartym przez historię z wiary w jakiekolwiek wartości” (cytaty z Narodowego Korpusu Języka Polskiego). Jeszcze wyrazistszym przykładem użycia czasu teraźniejszego w odniesieniu do zdarzeń minionych jest narracja uobecniająca, np. w Liliach: „Zbrodnia to niesłychana,/ Pani zabija pana;/ Zabiwszy grzebie w gaju,/ Na łączce przy ruczaju”.
W początkowej części Pana pytania jest usterka składniowa, wynikająca z niewłaściwego użycia imiesłowu. Można ją poprawić na wiele sposobów, np.: „Jeśli chodzi o teksty własne, napisane, dajmy na to, 3 lata temu, wiele razy słyszałem wypowiedzi zarówno doktorów, jak i profesorów typu (…)”.