dla czy komu?
Stanislaw Albrecht
18.06.2001
18.06.2001
Przed trzema laty usłyszałem od Pana Profesora, że nie irytuje Pana zdanie: „Kupiłam śrubokręt dla Janka”. Do dziś nie daje mi to spokoju. Czy byłby Pan Profesor uprzejmy napisać parę słów, które nie zmusiłyby mnie do kłaniania się dla Pana Profesora, lecz Panu Profesorowi? A może jednak coś pokręciłem? Na wszelki wypadek przesyłam pełne szacunku ukłony. Stanislaw Albrecht
Szanowny Panie Stanisławie!
„Dla” denerwuje mnie nieco mniej niż innych, bo mieszkałem czas jakiś na Podlasiu, gdzie i „dla niego się mówi”, i „dla niego robi krzywdę”, co oczywiście jest błędne i śmieszne. Ale obok takich czasowników, które zdecydowanie łączą się z celownikiem, mamy i takie, które dopuszczają konstrukcję z dla. Od „Ten śrubokręt jest (przeznaczony) dla Janka” do „Kupiłem go dla niego” (z takim przeznaczeniem) droga niedaleka. W moim przekonaniu mogę użyć tu dla, gdy jest to np. prezent, który kupuję teraz, a wręczę za jakiś czas. Kłaniać się można profesorowi (nie dla profesora), ale ukłony dla profesora możemy przez kogoś przekazywać.
Kłaniam się Panu, Panie Stanisławie –
„Dla” denerwuje mnie nieco mniej niż innych, bo mieszkałem czas jakiś na Podlasiu, gdzie i „dla niego się mówi”, i „dla niego robi krzywdę”, co oczywiście jest błędne i śmieszne. Ale obok takich czasowników, które zdecydowanie łączą się z celownikiem, mamy i takie, które dopuszczają konstrukcję z dla. Od „Ten śrubokręt jest (przeznaczony) dla Janka” do „Kupiłem go dla niego” (z takim przeznaczeniem) droga niedaleka. W moim przekonaniu mogę użyć tu dla, gdy jest to np. prezent, który kupuję teraz, a wręczę za jakiś czas. Kłaniać się można profesorowi (nie dla profesora), ale ukłony dla profesora możemy przez kogoś przekazywać.
Kłaniam się Panu, Panie Stanisławie –
Jerzy Bralczyk
