Poprawną formą jest na domu, podobnie na panu i na synu (np. polegać). Wszystkie te rzeczowniki zachowały starą końcówkę -u, która dziś stawia je w wyjątkowej pozycji na tle innych rzeczowników męskich o podobnym zakończeniu (mówimy np. na tomie, na kranie, na płynie – z końcówką -e, a nie -u).
Stare miejscowniki domu, panu, synu zachowały się dlatego, że są czesto używane. Częstość użycia sprawiła też, że dom i syn zachowały dawny wołacz z końcówką -u: domu rodzinny!, synu drogi!