Nie tylko Panu rozłączna pisownia domu wolno stojącego wydaje się nienaturalna. W Korpusie Języka Polskiego na 100 przykładów pisowni rozdzielnej mamy 59 przykładów pisowni łącznej, zasadniczo niepoprawnej, w każdym razie z punktu widzenia słowników ortograficznych. Warto tu sobie uświadomić, że korpus ów składa się w większości z tekstów pisanych, pozyskanych z wydawnictw, a więc opracowanych już przez wykwalifikowanych redaktorów i korektorów. Jeśli nawet takie osoby często nie widzą nic złego w domu wolnostojącym, to znaczy, że ortografowie mają powody zastanowić się nad tym, czy ich werdykt jest zasadny.
Argumentem jeszcze ważniejszym niż frekwencja form w korpusie jest to, że dom wolno stojący jest swego rodzaju terminem, w dodatku nieregularnym znaczeniowo, bo nie oznacza dosłownie on domu, który „wolno stoi”. Rzecz ma się więc podobnie jak z płytą długogrającą, która, owszem, gra dłużej od singla, ale od dawna ma łączną pisownię, gdyż też stała się terminem. Albo z zestawem głośnomówiącym, który też wolno nam pisać łącznie. Dajmy czas ortografom, aby zgodzili się na domy wolnostojące.