Wyjaśnijmy, że chodzi o taką działalność, która polega głównie na kupowaniu i sprzedawaniu domen internetowych, a więc nazw typu www.pwn.pl. Działalność taką znamy od najwyżej kilkunastu lat, a grono osób zajmujących się nią jest stosunkowo niewielkie, toteż starcie pomiędzy tymi wyrazami przebiega w języku środowiskowym. W języku ogólnopolskim słownictwo internetowe na ogół ustala się bardzo szybko, mówimy np. o przeglądarkach (nie o web browserach), czasem jednak widać ścieranie się różnych form (np. blogger, bloger, blogowicz). Zwykle potrzebujemy trochę czasu, żeby ustalić, który wyraz spośród możliwych byłby lepszy.
W związku z tym trzeba przewidywać, że rywalizacja pomiędzy wspomnianymi wyrazami jeszcze trochę potrwa. Forma angielska ma zapewne przewagę chronologiczną (pojawiła się wcześniej), a w języku fachowym wyrazy obce mogą sprawnie funkcjonować. Forma rodzima z kolei odpowiada na często zgłaszany postulat polonizacji słownictwa, jest też bardziej zrozumiała dla osób spoza branży.
Tu mamy remis. Wyższość formy rodzimej ujawnia się w momencie, gdy stają się nam potrzebne wyrazy pochodne (domainer czy domeniarz), bo następnie musi powstać problem z odmianą. Na pewno łatwiej będzie nam odmieniać wyraz z rodzimym przyrostkiem, a to przemawia za formą domeniarz. Jeśli chodzi o budowę i znaczenie, formy domeniarstwo, domeniarz (zapewne też domeniarka?), domeniarski nie budzą istotnych zastrzeżeń, a zwykle są bardziej zrozumiałe.
Co w takim razie robić? Z czasem jedna z tych form zyska przewagę, trzeba wobec tego wziąć udział w głosowaniu i używać tej, którą uznajemy za lepszą. Gdybym sam zajmował się tą dziedziną, uważałbym się za domeniarza.