Wyrazów dźwiękonaśladowczych nie ocenia się na skali poprawne – niepoprawne, lecz na skali trafne – nietrafne albo sugestywne – niesugestywne (czy też mniej sugestywne). Używając korpusów językowych lub Internetu, można próbować ustalić, która z wariantywnych onomatopei jest częstsza, lecz trzeba pamiętać, że bardziej sugestywna, trafniej naśladująca dany dźwięk może być nie ta, której się używa częściej, zgodnie z językową konwencją, lecz ta, którą się stwarza doraźnie, np. drrrrrrryń!