dymisorium
Dzień dobry. Poprosiłabym o pomoc ze słowem "dymisorie" (lub "dymisoria"). Pojawia się ono w tekstach dotyczących prawa kanonicznego, chyba zawsze w liczbie mnogiej, ale czasem w jednej formie, czasem w drugiej, czasem z dopełniaczem "dymisoriów", a czasem "dymisorii", a brak go w znanych mi słownikach. Jak właściwie brzmi ten wyraz, jak powinno się go odmieniać i czy faktycznie jest plurale tantum, czy jednak ma liczbę pojedynczą?
W języku kościelnym przywołany w pytaniu rzeczownik ma dwa zasadnicze znaczenia: 1) ‘świadectwo zwolnienia’; 2) ‘pozwolenie na przyjęcie święceń’. W polszczyźnie wyraz ten ma następujący wzorzec odmiany:
M. dymisorium; l.mn. dymisorie,
D. dymisorium; l.mn. dymisoriów,
C. dymisorium; l.mn. dymisoriom,
B. dymisorium; l.mn. dymisorie,
N. dymisorium; l.mn. dymisoriami,
Ms. (o) dymisorium; l.mn. dymisoriach.