Po ponad dekadzie od opublikowania porady pt. komunista i komunikant możemy stwierdzić, że we współczesnej polszczyźnie nadal nie mamy – neutralnej stylistycznie (wspólnoodmianowej) – jednoczłonowej nazwy określającej ‘dziecko przystępujące do Pierwszej Komunii Świętej’. Oba występujące w uzusie wyrazy – komunista i pierwszokomunista – są nacechowane stylistycznie, co sprawia, że nie można się nimi w pełni swobodnie posługiwać w określonych stylach funkcjonalnych.

Określenie komunista (w zn. ‘dziecko przygotowujące się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej’) ma charakter i potoczny, i żartobliwy. W zasadzie nie powinno być używane poza komunikacją nieoficjalną. Tymczasem – zapewne z powodu braku lepszych rozwiązań – pojawiało się i pojawia nadal w tekstach poradnikowych (medialnych), por. np.

• Pierwsza Komunia należy do ważnych wydarzeń w życiu. Co powinien zawierać niezbędnik komunisty? Sprawdź, by o niczym nie zapomnieć!
• Świeca z kolei nie jest obowiązkowa, ale wyposaża się w nie komunistów w wielu parafiach.
• Zdjęcia z Pierwszej Komunii Świętej to zawsze cenna pamiątka, do której wraca się przez całe życie. Ale zdarza się, że rodzice przesadzają w przygotowaniu swoich pociech do tego sakramentu i szykują pełne przepychu kreacje, które stają się obiektem drwin ze strony rówieśników małych „komunistów” i innych uczestników uroczystości.

Autor tekstu, z którego pochodzi ostatni przykład, ujął dla bezpieczeństwa omawiany tu wyraz w cudzysłów, zdając sobie zapewne sprawę z jego odmiennego rejestru stylistycznego.

Charakter potoczny mają również następujące określenia:

• pierwszokomunista potocznie: 1. ‘dziecko przygotowujące się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej’; 2. ‘chłopak przystępujący do Pierwszej Komunii Świętej’;
• pierwszokomunistka potocznie ‘dziewczynka przygotowująca się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej’.

Z uwagi na swoją przejrzystość słowotwórczą (pierwszokomunista ← Pierwsza Komunia (Święta) na wzór: pierwszoklasista ← pierwsza klasa) i brak – przynajmniej bezpośredni – konotacji z rzeczownikiem komunista (w zn. ‘osoba będąca zwolennikiem ideologii komunistycznej’) wyraz ten jest lepszym wyborem i – mimo swej potoczności – jest dużo częściej spotykany obecnie w tekstach medialnych. Choć i w tym wypadku część autorów woli się zabezpieczyć przez ujęcie go w cudzysłów, por.

• Upewnij pierwszokomunistę, że pamiętasz o nim, ale nie możesz tego dnia być razem z nim, upominek możecie doręczyć w innym terminie, to nie koniec świata.
• 40% ankietowanych pierwszokomunistów ma prosty pomysł – najbardziej ucieszyłaby ich koperta z kasą (banknotów ma być kilka i to nie o najniższych dostępnych nominałach).
• Starania Kościoła, by było inaczej, rygory antyalkoholowe, wprowadzanie jednolitych strojów „pierwszokomunistów”. Walka z obyczajem, trudna, bo „co kraj, to obyczaj”, czyli jego związek wręcz z charakterem narodowym.