Łac. editio ‘edycja, wydanie’ używane jest głównie w zwrotach. Poza wymienionymi przez Pana editio princeps ‘pierwodruk’, editio castigata ‘wydanie ocenzurowane’i editio typica ‘wydanie wzorcowe, bibliofilskie’ jest jeszcze wiele innych, np. editio minor ‘wydanie popularne’, editio maior ‘wydanie krytyczne’, editio posthuma ‘wydanie pośmiertne’, editio ultima ‘ostatnie przygotowane za życia autora wydanie jego dzieła’. Zwroty te mogą wystąpić zarówno w tekście, jak i w przypisach lub bibliografii. Samodzielnie wyraz editio w tekście nie wystąpi, ale może pojawić się w adresie bibliograficznym, dziś coraz rzadziej i zwykle w postaci skrótu ed. , z numerem wydania.
Przywołał Pan jeszcze special editio – to jakiś uporczywy błąd, powinno być: special edition (ang.), po łacinie: editio specialis.