1) W takich imionach na ogół odmieniamy tylko drugi składnik, np. Jean-Paula. Można też odmieniać oba człony, np. Jeana-Paula, ale formy takie są trochę kłopotliwe, zwłaszcza w języku mówionym.
2) W języku francuskim są imiona Jean, Paul, jest też imię złożone Jean-Paul, są więc Jean-Paul Sartre (filozof) i Jean Paul Gaultier (projektant ubrań).
Zapis stosowany w polskich tekstach jest zwykle zapożyczony z języka francuskiego, a w związku z tym problem użycia dywizu polega głównie na sprawdzeniu zapisu oryginalnego. Jeśli i tam występują wahania, wybierzmy zapis podawany przez wiarygodne źródła, np. encyklopedie.
3) W wymowie muszą występować warianty, ale żeby nie komplikować problemu, wymieniam tylko optymalne formy: Jean-Laurent [żan-lorą], Jean-Laurenta [żan-lorenta], Jean-Laurentem [żan-lorentem]; Jean Luc [żan-lik], Jean Lukiem [żan-likiem] (uwaga na pisownię); Jean-Paul [żan-pol], Jean-Paulem [żan-polem].