W języku polskim mamy dwa typy głosek tylnojęzykowych: twarde i miękkie. Są to, odpowiednio, głoski, które możemy w uproszczeniu zapisać następująco: k, k’, g, g’, ch, ch’. Twarde głoski tylnojęzykowe funkcjonują w języku jeszcze od czasów praindoeuropejskich, miękkie – pojawiają się w polszczyźnie w związku z tzw. IV polską palatalizacją, która miała miejsce na przełomie XV i XVI wieku. W związku z tym w języku ogólnopolskim głoski miękkie wymawiamy w wyrazach rodzimych lub zapożyczonych dawniej, głoski twarde – w wyrazach pochodzenia obcego (głównie w nowszych zapożyczeniach). Mówimy i piszemy zatem: kiedy i gil, ale kelner i generał. W literowaniu głoska g oddawana jest jako miękkie gie, w związku z tym, że miękka głoska g’ rzeczywiście w języku polskim występuje (np. w końcówkach fleksyjnych przymiotników i liczebników, por. drugi, drugiego itd., co wpływa na jej frekwencję).
Mieszanie tych dwóch szeregów głosek jest cechą charakterystyczną dialektu mazowieckiego, który czasami zatraca opozycję: twardość – miękkość. Dlatego do dziś na mazowieckich wsiach usłyszymy z jednej strony: cuker, druge, z drugiej zaś: kaszankie, gienerał. Jeszcze w XX wieku miękka wymowa g’, k’ w każdej pozycji była mazowiecką cechą regionalną (to znaczy mówili tak nie tylko niewykształceni mieszkańcy Mazowsza, lecz także warstwy wykształcone). Można tam było zatem usłyszeć formy: gienerał, gieografia, inteligiencja. Propagatorem tego typu wymowy i pisowni był między innymi Adam Antoni Kryński, dlatego we współtworzonym przez niego Słowniku warszawskim (1900–1927) nie znajdziemy haseł generał, geografia, tylko gienerał i gieografia. Na Kresach, skąd pochodził Pana dziadek, panowała wymowa i pisownia zgodna z wymową krakowską, dlatego w Słowniku wileńskim z 1861 roku mamy tylko hasła geografia i generał.
Myślę więc, że literowanie pegeer to w ustach Pańskiego dziadka nieświadomy sprzeciw przeciwko wymowie warszawskiej, który określić możemy mianem hiperpoprawności: dziadek wiedział, że nie mówi się gienerał, więc na wszelki wypadek, literując skróty, nie mówił również gie.