Spółgłoski miękkie wymawiamy, przesuwając język (cały język, nie sam czubek) ku przodowi, czemu towarzyszy wygięcie grzbietu języka ku górze. Świadome śledzenie ruchów języka, aby na tej podstawie rozpoznawać głoski, może być jednak za trudne dla pierwszoklasisty. Lepiej poćwiczyć z dzieckiem słuchowe rozpoznawanie głosek miękkich, np. za pomocą wyrazów zdrobniałych i dźwiękonaśladowczych, które w różne miękkości obfitują: pieścić, niania, Piotruś, dzidzia, kicia, ciocia Kazia itp. Można z nich nawet układać całe zdania.
W odpowiedzi tej założyłem, że pisząc rozróżnić, miała Pani na myśli odróżnianie głosek miękkich od twardych, a nie ich rozróżnianie między sobą. Wewnętrzne podziały w grupie głosek miękkich (być może z uwzględnieniem tzw. zmiękczonych) to rzecz bardziej złożona, ale wątpię, by ktoś wymagał jej od dziecka w pierwszej klasie.