Problem ma wprawdzie konsekwencje ortograficzne, ale w istocie jest słowotwórczy. Hajdamacczyzna to rzeczownik od przymiotnika hajdamacki, hajdamaczyzna zaś pochodzi od rzeczownika hajdamaka. W związku z tym, że wyraz pochodny może mieć dwojaką motywację słowotwórczą (powstanie hajdamackie, powstanie hajdamaków), należy obie formy uznać za prawidłowe. Nie jest dla mnie jasne, dlaczego niektóre słowniki tak stanowczo odrzucają hajdamacczyznę.
W praktyce językowej przeważa wyraźnie hajdamaczyzna, stoi za nią też autorytet większości słowników, z tego jednak nie można wydobyć rozstrzygającego argumentu na niekorzyść formy alternatywnej. Jestem za tym, żeby w słownikach podawać oba wyrazy, z ewentualnym wskazaniem na formę preferowaną przez autora.