Poza Wielkim słownikiem ortograficznym PWN pod redakcją E. Polańskiego (Warszawa 2017, s. 1103) hasło super hiper odnotowuje Uniwersalny słownik języka polskiego PWN pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2003, t. IV, s. 592), zaznaczając, że chodzi o określenie potoczne w użyciu przysłówkowym ‘bardzo dobrze, nadzwyczajnie dobrze, świetnie; super ekstra’ i w użyciu przymiotnikowym ‘bardzo dobry, wspaniały, świetny; super ekstra’. Dodaje się tam jeszcze, że jest to również ‘wyrażenie używane dla podkreślenia intensywności jakiejś cechy; bardzo’. Ową definicję ilustruje się przykładami: Oni wszystko mają takie super hiper nowoczesne i Ten film jest po prostu super hiper.
Jak widać, leksykografowie opracowujący owo hasło w USJP uznali, że użycie obok siebie dwóch przedrostków o dużej sile intensyfikującej wymaga zapisu rozdzielnego (super hiper nowoczesne), żeby ową intensyfikację właśnie uwydatnić, podkreślić. Gdyby jednak regułę o łącznym zapisie przedrostków typu super-, ekstra-, mega- itd. z rzeczownikami i przymiotnikami traktować jako nienaruszalną także w wypadku użycia „jednego prefiksu obok drugiego”, trzeba by się upierać przy tworach oddanych graficznie jako superhipernowoczesne czy superhiperrealistyczny (przykład przytoczony przez internautkę), gdyż znalazłoby się dla nich uzasadnienie. Byłaby to jednak, wydaje się, zwykła walka z wiatrakami, jeśli się weźmie pod uwagę, że nagminnie użytkownicy piszą rozdzielnie super impreza, ekstra zabawa, mega wypad itp. Pisowni superhiperimpreza czy superekstrazabawa (mało czytelnej) na pewno by nie zaakceptowali…