imiesłowy przymiotnikowe

imiesłowy przymiotnikowe
21.01.2005
21.01.2005
Jak poradzić sobie z wciąż jeszcze nieostrą zasadą dotyczącą pisowni imiesłowów przymiotnikowych? Jestem korektorem w redakcji naukowego czasopisma. Mam problem: czy zachować autorom ich oryginalną wariantywną pisownię, czy ją ujednolicić i w całym czasopiśmie opowiedzieć się za pisownią łączną? Dziś w internetowej poradni znalazłem zdanie: „W polskiej fleksji jest wiele form czysto potencjalnych, w rzeczywistości nie używanych”. Pogłębiło ono mój problem.
Zasada jest całkiem ostra, gdyż nie z imiesłowami przymiotnikowymi (a o to zapewne chodzi) piszemy łącznie, co w postaci zasady [168] ujmują Nowy słownik ortograficzny PWN i Wielki słownik ortograficzny PWN. Dopuszczalne jest natomiast stosowanie pisowni rozłącznej, jeśli chcemy podkreślić czasownikowy charakter imiesłowu.
Jeśli autorzy artykułów świadomie stosują pisownię rozłączną, należałoby ich zapis pozostawić bez zmian, oczywiście przypadki takie trzeba rozpatrywać indywidualnie i w porozumieniu z redaktorami czasopisma. Ten dylemat korektora najlepiej rozwiązać, przyjmując jako podstawową pisownię łączną i dopuszczając zapis rozdzielny w indywidualnych przypadkach. Jeśli przed opublikowaniem artykułu odbywa się jeszcze korekta autorska, rzecz się szybko wyjaśni, bo autorzy, dla których rozróżnienie obu form zapisu jest istotne, szybko się ujawnią.
Jeśli chodzi o potencjalność form fleksyjnych, to inna sprawa, proszę się jednak nie martwić, poradnia pracuje cały czas.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego