Odmieniają się jak imiona męskie zakończone w wymowie na spółgłoskę i na samogłoski -a, -o, -y, -i (z wyjątkiem imienia Maria, które jest imieniem żeńskim). W związku z tym imię José nie odmienia się. Imiona Antonio, Primo odmieniamy na ogół podobnie jak polskie zdrobnienia Henio, Kazio, tzn. (kogo) Antonia, Prima, (komu) Antoniowi, Primowi, (z kim) Antoniem, Primem, (o kim) Antoniu, Primie. Imiona te możemy też pozostawić w formie nie odmienionej – we współczesnym języku polskim istnieje wyraźna tendencja, by nie odmieniać imion zakończonych na -o.

Luis to imię, które – jako zakończone na spółgłoskę – odmieniamy zawsze, podobnie jak na przykład wyrazy pospolite pas, nos: (kogo) Luisa, (komu) Luisowi, (z kim) Luisem, (o kim) Luisie.

Nazwiska hiszpańskojęzyczne odmieniamy podobnie jak nazwiska Polaków o podobnym zakończeniu. Zgodnie z tą zasadą:

– nazwisko de Rivera odmieniamy jak Libera: (kogo) de Rivery, (komu, o kim) de Riverze, (z kim) de Riverą;

– nazwiska Aznar i Rodriguez odmieniamy jak Lepper, Lis: (kogo) Aznara, Rodrigueza, (komu) Aznarowi, Rodriguezowi, (o kim) Aznarze, Rodriguezie, (z kim) Aznarem, Rodriguezem.

Forma biernika w odmianie rzeczowników męskożywotnych jest identyczna z dopełniaczem.

Podsumowując: odpowiednie połączenia imion i nazwisk powinny mieć następujące formy (podaję tylko dopełniacz, który powinien umożliwić tworzenie form pozostałych przypadków gramatycznych):

José Antonio Primo de Rivera – José Antonia Prima de Rivery albo José Antonio Primo de Rivery itd.

José María Aznar – José Maríi Aznara itd.

José Luis Rodríguez – José Luisa Rodrígueza itd.

Uwaga końcowa: język polski jest językiem fleksyjnym, toteż zalecam używanie form odmienianych.