Jeden myślnik można traktować jako znak równości, dwa dają efekt podobny do wzięcia tekstu w nawias, tylko nieco słabszy. Na przykład ze zdania:

Nowela opowiada o chorobie ojca i o lęku jego dzieci – Kacpra i Małgosi o stan jego zdrowia.

wynika, że dzieci wiadomej osoby to Kacper i Małgosia, natomiast ze zdania:

Nowela opowiada o chorobie ojca i o lęku jego dzieci – Kacpra i Małgosi – o stan jego zdrowia.

można wyczytać dodatkowo, że nadawca traktuje tę informację jako uboczną. Podobna różnica dotyczy drugiego Pana przykładu.
Z użyciem pojedynczego myślnika trzeba uważać. Wyobraźmy sobie, że sąsiad o którym mowa w drugim przykładzie, jest jednocześnie oficerem KGB i że nadawca informuje o tym, gdyż uważa to za istotne:

Biegł za nim myśliwy – jego sąsiad i oficer KGB.

Z takiego zdania nie wynika, czy sąsiad i oficer to jedna osoba, czy dwie. Użycie dwóch myślników przechyla szalę na rzecz jednej interpretacji, przy której sąsiad nie jest oficerem:

Biegł za nim myśliwy – jego sąsiad – i oficer KGB.

Drugą interpretację można wydobyć następująco:

Biegł za nim myśliwy – jego sąsiad, a zarazem oficer KGB.

Na tym opowieść się oczywiście nie kończy, można rozwijać ją dalej, ilustrując niuanse dalszymi przykładami, ale to już przy innej okazji.