Jery – ь zwany jerem miękkim oraz ъ zwany jerem twardym – to tzw. półsamogłoski lub samogłoski zredukowane. Pojawiły się we wczesnej epoce prasłowiańskiej. Głoski te były w języku staro-cerkiewno-słowiańskim oznaczane odpowiednimi znakami literowymi – najpierw w głagolicy, a następnie w tzw. wczesnej cyrylicy.
Nie ma jasno określonych reguł szeregowania alfabetycznego wyrazów z jerami. Warto więc przyjąć zasadę najprostszą – opartą na kolejności liter w alfabecie.
W głagolicy mamy następującą kolejność liter (nazewnictwo ustalone w normie ISO 6861): azu, buki, vedi, glagol’, dobro, esi’, živěte, zělo, zemlja, iže, i, g’erv’, kako, ljudi, myslite, naš, on, pokoj, r’ci, slovo, tverdo, uk, fert, xěr, omega, cy, červ’, ša, šta, er, ery, er’, jat’, jo, ju, as, es, jes, jas, fita, ižica.
W tzw. wczesnej cyrylicy (pierwotna wersja cyrylicy, która została utworzona dla języka staro-cerkiewno-słowiańskiego) mamy następującą kolejność liter: az, buki, wiedi, głagoli, dobro, jest', żiwiete, dzjelo, zemlja, iże, i, kako, liudije, myslite, nasz', on, pokoj, r'ci, slowo, twr'do, uk, fr'ti, chier, ot (omega), ci, czrewi, sza, szta (szcza), jer, jery, jer', jać, ju, ja, ęs (jes, mały jus), jęs (ję), ąs (jus, duży jus), jąs (ją), ksi, psi, fita, iżyca, je.