W niedawnej poradzie dr Adam Wolański napisał:

Proszę też zwrócić uwagę na szyk czasowników oznaczających mówienie. One zawsze występują w narracji przed podmiotem, np.
– Cholera! – zaklął Paweł.
W pozostałych przypadkach mamy szyk podmiot + orzeczenie, np.
– Cholera! – Głos Pawła odbił się echem po jaskini.

Szyk zdania po kwestii dialogowej powinien być zgodny z zasadą, aby temat wypowiedzi (w drugim przykładzie: głos Pawła) znalazł się na początku. Myślę jednak, że to nie przesądza o szyku w zdaniu, które Pani przytoczyła. Jego ukształtowanie sprawia, że lokuje się ono niejako pomiędzy sytuacjami wymienionymi przez naszego eksperta: słowo głos w pozycji inicjalnej sprawia, że czyjś głos odbieramy tak, jak mówiącą osobę (czyli tak, jakby to głos sam mówił). W tej sytuacji uzasadnione wydaje się też pozostawienie małej litery po kwestii dialogowej. Za równorzędne uznałbym napisanie:

– Naprzód! – Kolejny głos zabrzmiał z sali.

Wtedy zdanie po kwestii dialogowej powinno zaczynać się wielką literą.