Pisownia rządzi się własnymi prawami, ale powinna w miarę możności (bardzo ograniczonych, niestety) wyrażać ekspresję mowy. W wypadku wykrzyknień ścisłe reguły pisowni przewidują zapisy z łącznikiem, np. już-już; tuż-tuż (tak w słownikach ortograficznych).
Jeśli jednak uznamy, że te formy nie odpowiadają temu ładunkowi emocji, który chcemy wyrazić, wskazane by było zastosowanie innych zapisów, np. już, już; tuż, tuż, już… już; tuż… tuż.
Forma zapisu nie jest celem, ale sposobem wyrażania.