Teoretycznie aparatka – na wzór pary Brytyjczyk, Brytyjka – ale taki wyraz, jeśli się nawet pojawia, jest formą żeńską od nazwy osobowej aparat, por. „Z niej też, przyznawał to w duchu, była niezła aparatka. Jajcara pierwszej wody” (Piotr Krawczyk, Plamka światła). Młodsi czytelnicy poradni być znają też serial animowany pt. Aparatka, którego bohaterka nosi takie przezwisko z powodu aparatu ortodontycznego.
Może to i lepiej, że aparatka jako pracownica aparatu partyjnego to formacja raczej potencjalna niż realna. Aparatczyk jest nazwą pejoratywną, podobnie jak sprzedawczyk, brak formy żeńskiej trudno uważać tu za dowód dyskryminacji kobiet. Zresztą w tzw. aparacie partyjnym przeważali mężczyźni. Sytuacja nie jest może aż taka jak w wypadku nazwy hubalczyk, ale bliska.