Osoba, która usłyszy takie wyznanie, na pewno nie będzie analizować go pod względem językowym. Postronny obserwator, np. czytelnik powieści, może się zastanawiać, w jakim celu użyto słowa ty w drugim zdaniu. Czyżby mąż miał dwie żony i – kładąc akcent na słowie ty – chciał odróżnić jedną z nich od drugiej?
W języku pisanym zaimek ty, towarzyszący formie czasownikowej w 2. osobie, jest na ogół zbyteczny. W mowie natomiast jest stosunkowo częsty: prawdopodobnie pełni tu funkcję fatyczną, tzn. ma zwrócić uwagę słuchacza, że wypowiedź jest właśnie do niego kierowana. Por. podobne: „Jak ty to robisz?” albo „Ty się nie oglądaj, tylko idź”.