konstypant
chciałbym zapytać o znaczenie słowa konstypant. Kogo można nazwać takim określeniem? Czy jest ono poprawne? A może to słowo ma rodzimy, bardziej rozpowszechniony odpowiednik? Dziękuję za wyjaśnienia.
Pozdrawiam
A.P.
22.06.2012
22.06.2012
Szanowna Poradnio, chciałbym zapytać o znaczenie słowa konstypant. Kogo można nazwać takim określeniem? Czy jest ono poprawne? A może to słowo ma rodzimy, bardziej rozpowszechniony odpowiednik? Dziękuję za wyjaśnienia.
Pozdrawiam
A.P.
Konstypacja – z łacińskiego constipatio 'skupienie, nagromadzenie' – to dawna nazwa zatwardzenia, inaczej zaparcia. Konstypantem można nazwać osobę cierpiącą na tę przypadłość (por. konfirmant) albo powodujący ją czynnik (por. defoliant).
Jest inna obca nazwa tego samego zjawiska – obstrukcja (czym innym oczywiście obstrukcja parlamentarna). Istnieje też słowo obstruent, które prócz ogólnego znaczenia agentywnego ma całkiem konkretne znaczenie w fonetyce: oznacza tu głoski zwarte, zwarto-szczelinowe lub szczelinowe.
Brak polskiej nazwy dla osoby cierpiącej na zatwardzenie jest mniej dotkliwy niż sama ta przypadłość. Nie mamy też rodzimej nazwy dla osób cierpiących na biegunkę i nie uskarżamy się na to. Warto za to zwrócić uwagę na różnicę między zaparciem i zatwardzeniem a obstrukcją i konstypacją. Obce nazwy oparte na rdzeniach łacińskich brzmią uczenie, nawet na tych przykładach to widać.
Jest inna obca nazwa tego samego zjawiska – obstrukcja (czym innym oczywiście obstrukcja parlamentarna). Istnieje też słowo obstruent, które prócz ogólnego znaczenia agentywnego ma całkiem konkretne znaczenie w fonetyce: oznacza tu głoski zwarte, zwarto-szczelinowe lub szczelinowe.
Brak polskiej nazwy dla osoby cierpiącej na zatwardzenie jest mniej dotkliwy niż sama ta przypadłość. Nie mamy też rodzimej nazwy dla osób cierpiących na biegunkę i nie uskarżamy się na to. Warto za to zwrócić uwagę na różnicę między zaparciem i zatwardzeniem a obstrukcją i konstypacją. Obce nazwy oparte na rdzeniach łacińskich brzmią uczenie, nawet na tych przykładach to widać.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski