W wielowyrazowych nazwach dzielnic, ulic, placów, parków, budowli itp. w zasadzie wszystkie wyrazy piszemy wielką literą. Wyjątkiem jest jednak pierwszy wyraz, jeśli traktujemy go jako nazwę gatunkową, np. ulica Sławkowska, park Jordana, kościół Mariacki, kościół Świętego Krzyża, klasztor Dominikanów (zob. regułę [82] w PWN-owskim słowniku ortograficznym, dostępnym na stronach WWW).
Mogłoby stąd wynikać, że jedyny poprawny zapis to kościół Jezuitów. Tak rzeczywiście neleżałoby te słowa zapisać, gdybyśmy je traktowali jako nazwę własną konkretnego kościoła. Oprócz nazw własnych język zna jednak też nazwy pospolite, które mogą się odnosić do wielu obiektów („W Polsce jest wiele kościołów jezuitów”), jak również do pojedynczego obiektu, nieznanego nadawcy („Odwiedźmy kościół jezuitów” – obojętnie który) bądź nawet dokonale mu znanego („Znowu poszli do kościoła jezuitów” – tego, co zawsze). Ostatni przykład różni się od pierwszego podanego w tym akapicie tylko intencją: piszemy kościół Jezuitów, aby pokazać, że posługujemy się nazwą stworzoną specjalnie po to, aby wskazywała jeden, określony obiekt, albo kościół jezuitów, gdy nie czujemy potrzeby podkreślania tej informacji.
W pytaniu jest mowa o kościele ojców jezuitów, co dodatkowo pokazuje, że użycie w tej nazwie samych małych liter jest uzasadnione.