Wyrażenie li tylko jako przestarzałe traktował już Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego. Podobnie jak inne wyrazy przestarzałe pojawia się ono czasem w tekstach pisanych, ponieważ ma pewne walory stylistyczne. Jeśli nie jest używane zbyt często, nie musi razić, a jako książkowe powinno występować raczej w tekstach o odpowiednim ciężarze gatunkowym.
Ciekawe jednak, że li tylko coraz częściej pojawia się w języku mówionym, który gorzej znosi formy książkowe, np. chętnie bywa używane przez dyskutantów w różnych debatach medialnych. Pojawia się też często w tekstach trywialnych, nawet z połączeniu z wyrazami potocznymi, np. jeden z wątków w internetowej grupie dyskusyjnej nosi temat „Następny li tylko schizol???”.
Wygląda więc na to, że wyrażenie li tylko jest z jakiegoś powodu potrzebne, może chodzi o wzmocnienie słowa tylko, może o wartości brzmieniowe tej konstrukcji, może o jej wartość stylistyczną? Trudno powiedzieć, ale wydaje mi się, że jest to powracający archaizm. Sądziłem dotąd, że występuje głównie w tzw. żargonie inteligenckim, ale spotyka się go w przeróżnych tekstach, a jego frekwencja w tekstach internetowych jest zastanawiająco wysoka.