Formy liczby podwójne są w polszczyźnie dziedzictwem prasłowiańskim. Pierwotne końcówki 1.os. -vě; 2.os. -ta i 3.os. -te są kontynuowane w polskim jako: 1.os. -ewa; -iwa; -wa, np. niesiewa, woziwa, jeswa, 2.os. i 3.os. jako -eta; -ita; -ta, np. niesieta, wozita, jesta, jesteśta.
Te same końcówki liczby podwójnej powtarzały się w pozostałych formach fleksyjnych czasownika. Liczba podwójna wyszła z użycia w XVI w. Zachowane szczątkowo gwarowe formy utraciły znaczenie liczby podwójnej.
Łączę pozdrowienia