Pańskie pytanie jest bardzo interesujące, bo niesie też informację ważną dla polskiej leksykografii. Znane mi polskie słowniki gwarowe, także zawierające słownictwo „kresowe’’, nie notują słowa używanego przez Pańskiego dziadka.
Marmyza to najprawdopodobniej ekspresywne określenie twarzy ludzkiej (jak gęba, morda itp.), pochodzące z potocznej, nieoficjalnej odmiany języka ukraińskiego. W XVIII w. występowała też forma marmuza.
Do języka ukraińskiego omawiany wyraz przyszedł z litewskiego, gdzie marmūzà to m.in. ‘usta’ albo ‘nicpoń’. Tego rodzaju atrakcyjne brzmieniowo i semantycznie wyrazy często są zapożyczane przez sąsiadów. Nie wykluczałbym więc również obecności marmyzy w języku białoruskim, ale nie udało mi się tego potwierdzić.